Bo odrobina historii może się przydać, a zpewnością nie zaszkodzi:
Powstanie ulicy Wiejskiej datuje się na końcowe dekady XVIII wieku, jej zadaniem było połączenie Starej Warszawy z Ujazdowem.
Stara Warszawa
W roku 1779-82 przy Wiejskiej wybudowano Biały Pałacyk, zaś u zbiegu z ul Górnośląską działała elegancka kawiarnia podmiejska Szymona Chovota dla wyższych sfer - Wiejska Kawa. W początkach XIX wieku w pałacyku mieściła się loża masońska. W okresie 1819-1830 mieszkał w nim carski komisarz Nikołaj Nowosilcow, po nim - gen. Józef Rautenstrauch.
W okresie Królestwa Kongresowego przy Wiejskiej powstała okazała kamienica Kruczkowskiego według projektu Józefa Grzegorza Lessla, zaś pod 11 dom własny wzniósł architekt Antonio Corazzi. W latach 1851-1853 powstały pod nr. 6/8 zabudowania Instytutu Szlacheckiego, którego miejsce po roku 1863 zajął Aleksandryjsko-Maryjski Instytut Wychowania Panien - żeńska szkoła średnia o antypolskim i rusyfikacyjnym charakterze. Instytut działał do roku 1915, kiedy został ewakuowany do Rosji.
Instytut Szlachecki
Ulica zyskała popularność i prestiż w końcu lat 20. XX w., gdy na skarpie wiślanej przy Wiejskiej powstał kompleks budynków sejmowo-senackich: w gmachu dawnego Instytutu Maryjskiego umieszczono Sejm RP, rozbudowaną w latach 1927-28 o salę obrad sejmu według projektu Kazimierza Skórewicza, zaś w roku 1935 o Hotel Sejmowy. Po roku 1935 rozparcelowano ogrody Frascati, wznosząc na ich miejscu domy mieszkalne oraz gmach Izby Handlowej według projektu Zdzisława Mączeńskiego.
W latach okupacji niemieckiej ogrody sejmowe były miejscem egzekucji, zaś same zabudowania parlamentu ucierpiały wraz z okoliczną zabudową w roku 1944.
W okresie 1945-1950 Wiejska nosiła nazwę ulicy Ignacego Daszyńskiego. W tym okresie według projektu Bohdana Pniewskiego odbudowano i rozbudowano gmach Sejmu. Lata 1950-1961 przyniosły realizację zaburzających panoramę okolicy wielkich domów mieszkalnych, w tym wybudowany u zbiegu z ul. Jana Matejki dom spółdzielni nauczycielskiej według projektu A. Markiewicza.
źródło - wikipedia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz